Mens en samenleving (P. Verhaeghe)

4 ideeën uit de uiteenzetting van Paul Verhaeghe

1. "Pesten was vroeger een probleem op de scholen, nu is het volop aanwezig op de werkvloer, als een typisch symptoom van onmacht, waarbij de frustraties afgereageerd worden op de zwaksten. Onderhuids leeft er angst, van faalangst tot ruimere sociale angst voor die al te bedreigende ander."


Ik ga akkoord met deze stelling. We leven allemaal met angst. Angst om uit de groep gestoten te worden, angst om te falen, angst voor van alles en nog wat. En door die angst gaan we vaak onze frustraties afreageren op de ander, meestal de zwakkeren. Ik vind het erg om in kranten te lezen dat mensen zelfmoord plegen omdat ze gepest worden op school of op het werk. Het komt veel te vaak voor. Dit zou niet mogen gebeuren. Ik vraag mij vaak af wat het nut nu is van pesten? Wat bereik je ermee? Uiteindelijk niets.

2. "Ongeweten verwoordt Sennett hetzelfde wanneer hij in de mond van de huidige werknemer de volgende vraag legt: ‘Who needs me?’ (1998, p.146). Voor steeds meer mensen luidt het antwoord: niemand. Zij maken deel uit van een groeiende groep menselijk afval. Binnen een maatschappij die voortdurend de boodschap verkondigt dat iedereen het kan maken als hij zich maar voldoende inzet, betekent dit dat steeds meer mensen geconfronteerd worden met vernedering, schuld en schaamte."

Ik ga akkoord met deze stelling. Zeer veel mensen worden geconfronteerd met vernedering, schuld en schaamte omdat ze niet kunnen voldoen aan het niveau van de maatschappij. Bijvoorbeeld; anorexia

Ik geloof dat dit komt door de maatschappij, iedereen moet slank en lang zijn, anders ben je niet 'volmaakt'. Dit beeld wordt ons opgedrongen door de maatschappij. Hetzelfde voor jongens, die moeten gespierd zijn. Brede schouders, sixpack, ... Zelf ben ik van dicht geconfronteerd geweest met anorexia. Het gevoel dat je niet goed genoeg bent voor de buitenwereld is verschrikkelijk. En het is een zeer moeilijke strijd om te genezen...

3. "Tegen wie of wat we dan wel moeten reageren, is hoogst onduidelijk, iedereen klaagt over ‘het systeem’, maar niemand krijgt het te pakken, vandaar onze machteloosheid en het daaruit voortvloeiend zogenaamd ‘zinloos’ geweld."

De maatschappij (het systeem) wordt beschuldigt van een heleboel dingen, maar uiteindelijk zijn wij de maatschappij. Daarom dat we het ook niet te pakken krijgen. Zijn het de topmannen? Wie zal het zeggen. Iedereen moet zijn steentje bijdragen en dat zal niet lukken als er zinloos geweld blijft bestaan. Dus ik ga enigszins wel akkoord met het feit dat we machteloos zijn.

4. "Bovendien gaat dit gepaard met een koppeling aan de zogenaamde meritocratie, waarbij iedereen verantwoordelijk geacht wordt voor het eigen succes of de eigen mislukking – dit is de mythe van de self made man. Als je slaagt, heb je het aan jezelf te danken, als je mislukt ook en het belangrijkste criterium is winst, geld – het moet opbrengen, dat is de boodschap."

Geld speelt vandaag de dag een belangrijke rol in de maatschappij, hoe meer, hoe beter. Daarom vind ik dat er moet worden stilgestaan bij de armen in de maatschappij, ook voor hen is geld belangrijk want zonder kunnen ze niets meer doen. Weg sociaal contact, weg goede gezondheid, … “Als je slaagt, heb je het aan jezelf te danken, als je mislukt ook.” Ik ga totaal niet akkoord met deze uitspraak. Armoede is een vicieuze cirkel. Als je als kind geboren wordt, en opgroeit in een arm gezin zit de kans er in dat je zelf verder leeft in armoede. Gelukkig zijn er heel wat organisaties die zorgen dat de vicieuze cirkel kan gebroken worden.